Daha önce kaleme aldığım bir yazıdan alıntı yaparak yazıma başlıyorum. Memleket Partisi genel başkanı sayın Muharrem İnce çıktığı bir TV kanalında "Babacan ve Davutoğlu giderse Cumhurbaşkanlığı adaylığından çekileceğini ve Millet ittifakını destekleyeceğini söyledi" İyi de bu nasıl bir siyaset anlayışı. Adama sormazlar mı sen üzüm yemek mi istiyorsun, bağcıyı dövmek mi istiyorsun?
Öyle ya da böyle bu adamlar 2 yıldır bir masa etrafında toplanıyor. Oy oranları kaç olursa olsun. Madem sayın İnce aday oldun sayın Kılıçdaroğlu'na da " Hoş geldin güle güle" dedin o zaman dediğinin arkasında duracaksın.
Sayın İnce seçimlerde cumhurbaşkanı olamayacağını çok iyi biliyor. Milletvekili de değil, bakan da olamayacağına göre seçim bittikten sonra İnce'nin 5 yıl sesi çıkmayacak. Bu tabi zor bir durum sayın İnce bunun farkında. O da istiyor ki, bu parlak seçim atmosferinden bir şeyler alsın. Herkes kazanırken (Millet ittifakı cephesi) sayın İnce'nin ve partisinin hiçbir şey almaması kabul edilmesi zor bir durum. Ne demişler çeşme akarken testi doldurulur.
YENİ KURULAN PARTİLER BİR HEVESLE KURULUYOR
Parti kurmak kolay. İyi bir tüzük ve yanında yol arkadaşları biraz da maddiyatınız varsa herkes parti kurabilir. Türkiye’de bir partinin seçime katılabilmesi için 41 ilde örgütlenmesi gerekiyor. Bu da ciddi para, zaman ve insan gücü demek. Yeni kurulan partiler bu yükün altından kalkmakta zorlanıyor.
Bir diğer sorun da seçim barajı. Yüzde 7 olan bu baraj, özellikle küçük partilerin Meclis’e girmesini neredeyse imkânsız hale getiriyor. Hal böyle olunca seçmen, desteklediği yeni bir partiye oy vermekten çekiniyor. “Oyum boşa gider” düşüncesi ağır basıyor.
İNCE YENİ JENERASYON CHP'SİNE AYAK UYDURMASI ZOR OLABİLİR
CHP yerel seçimlerde elde ettiği başarı formülünü buldu. Genç, dinamik, atak, hızlı düşünebilen, yeni bir liderlik ruhunu yakaladı. Özgür Özel’in liderliğinde, daha genç ve kolektif bir anlayışla ilerliyor. İnce’nin daha bireysel ve çıkışlı siyaset tarzı, bu yeni yapıya uyum sağlamakta zorlanabilir. Ayrıca Ekrem İmamoğlu gibi güçlü yerel liderler, siyasi arenada yeterince dikkat çekerken İnce’nin yeniden yıldızlaşması için fazla alan kalmayabilir.
ÇOK AKTÖRLÜ BİR CHP KAFALARI KARIŞTIRABİLİR
CHP içinde Kürt seçmenle yakınlaşmak isteyenler de var, sağ seçmeni kazanmak için milliyetçiliği öne çıkaranlar da. Bir yanda değişimciler, diğer yanda klasik sosyal demokratlar. Seçmen ise partiden net bir duruş görmek istiyor: “Ne taraftasınız?”
Artık parti içi mesajlar basın yoluyla veriliyor. Grup toplantıları kadar televizyon açıklamaları da CHP siyasetini şekillendiriyor. Bu da dışarıdan bakıldığında bir bütünlük değil, bir çatlak izlenimi yaratıyor. Çok seslilik, ortak akılla birleşirse avantajdır. Ama herkes kendi ajandasını yürütmeye kalkarsa, partide hem ideolojik hem de örgütsel bir çözülme başlayabilir.
CHP, bu çok aktörlü yapıyı iyi yönetecek siyasi olgunluğu gösterebilirse, Türkiye siyaseti adına umut olabilir. Ama bu karmaşa devam ederse, “değişim” sadece isimlerde kalır, yönünü kaybeden bir gemiye dönüşebilir.
İNCE'NİN DÖNÜŞÜNÜN CHP'YE ETKİSİ
Bazı evdeki hesaplar çarşıya uymuyor. Her dönüş sancılıdır. Hele ki, ayrılış “kırgınlık” ve “sert eleştiriler” eşliğinde olmuşsa... İnce’ye CHP içinde mesafeli duran bir kesim olduğu biliniyor. Onlar için İnce hâlâ 2018 gecesinin sessizliğini temsil ediyor. Bir kesim de onun partiden ayrılıp “bölücü” bir pozisyona geçmesini affetmiş değil.
Bu nedenle, İnce’nin rolünün net tanımlanması, neye dahil olup neye karışmayacağının belirlenmesi şart. Aksi takdirde parti içi yeni bir iç çatışmanın fitili ateşlenebilir.
