Emekli, Çiftçi, İşçi, Esnaf " Bizim yüzümüz ne zaman gülecek"
Tam iki buçuk nesil. Bir çocuğun doğup üniversiteyi bitirip hayata atıldığı; bir işçinin emekliliğe yaklaştığı; bir esnafın kepenk açıp kapattığı, bir çiftçinin traktörünü borçla değiştirdiği bir ömür…
Ama soralım:
22 yılda ne değişti? kim zenginleşti? kim rahata kavuştu? Hangi kesimin gelecek kaygısı yok?
Emekli: Açlık Sınırında Onur Mücadelesi veriyor. Araştırılsın ülkede kaç emekli aile yurt dışında bir hafta tatil yapabiliyor. Hadi yurt dışını geçtim kaç emekli aile ülkemizdeki 5 yıldızlı bir otelde bir hafta tatil yapabiliyor.?
Bugün bir emekli, 14 bin lirayla geçinmeye çalışıyor. Et mi? Hayal. Tatil? Lüks. Torununa harçlık? Belki ay başında. Bu insanlar bu ülkenin fabrikasında, tarlasında, memurluğunda ömür tüketti. Karşılığı? Sadaka gibi maaşlar, unutulmuş hayatlar.
ÇİFTÇİ ZATEN DEFTERDEN BAŞTAN SİLİNDİ
Mazot, gübre, ilaç üçgeninde boğulan çiftçi üretmekten vazgeçti.
Her yıl artan maliyetler karşısında ürününü satarken zarar ediyor. Tarla boş, köyler yaşlı, gençler şehre kaçıyor. Toprağı olan üretmiyor, çünkü kazanan hep aracı. Oysa Konya kadar Hollanda tarımda dünyanın zirvesinde. Toprak var, hava var, su var, ekipman var, yetiştirici var ama ortada ihracat yok, kdv geliri yok, üreticiye destek yok.
İŞÇİ KARIN TOKLUĞUNA SİGORTASINA ÇALIŞIYOR
İşçi ülkemizde zor şartlara rağmen fabrikalarda çalışıp, sigortam ödensin mantığında. Nasıl olsa bir gün emekli olur rahat ederim, o yüzden fabrikada devam etmeliyim mantığı var. Peki ne zaman kadar emekli olup emeklinin durumunu öğreninceye kadar. İşçiye deniyor ki “asgari ücret arttı.” Peki sonra ne oluyor? Her zamdan bir gün sonra gelen yeni zamlar, eriyen maaşlar, tükenen umutlar...
Taşeron sisteminde yıllarca aynı işi yap ama kadro yok, güvence yok, sendika yok. Alın teri ucuz, insan değeri daha da ucuz.
ESNAF NE YAPALIM BU SAATEN SONRA
Esnafın gündemi “bugün nasıl kapatırım?” olmuş. Zincir marketlerin gölgesinde, internetteki dev firmaların karşısında küçük dükkanlar bir bir kapanıyor. Yirmi metrekare dükkanda onlarca vergi var. Tabela vergisi, emlak vergisi, stopaj, KDV, muhasebe, işçi, elektrik, su, internet, sigorta, bağ kur, çaydı derken bu esnaf ne kazanacakta devlete vergi verecek.
ÜLKENİN ÖZETİ NEDİR DERSEK
Yollar, köprüler, AVM’ler… Tamam. Ama insan nerede?
Bir ülke sadece binalarla gelişmez. Gelişmek demek; adaletle, üretimle, refahın tabana yayılmasıyla olur. Ama bizde ne oldu? dağılımı daha da bozuldu. Gençler yurt dışı hayali kurar oldu. Eğitimde fırsat eşitliği kalmadı. Tarım bitti, sanayi durdu, ithalat patladı.
GERÇEK BİR GELİŞME PROĞRAMI YAPMALIYIZ
Eğer bu ülke kalkınacaksa, önce şu dört temel taş yerine oturmalı:
Üretim yeniden desteklenmeli. Gelir adaleti sağlanmalı. Sosyal devlet yeniden tanımlanmalı. Yöneticiler hesap verebilir olmalı.
Yoksa 22 yıl daha geçer, yine aynı yazıları yazarız.
Ama o zaman belki okuyacak çiftçi, esnaf, işçi, emekli kalmaz.