Ramazan-13

“ بَلٰىٓۙ اِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا وَيَاْتُوكُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هٰذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُمْ بِخَمْسَةِ اٰلَافٍ مِنَ الْمَلٰٓئِكَةِ مُسَوِّم۪ينَ ”
“Evet, siz sabır gösterir ve Allah’tan sakınırsanız ve eğer onlar (düşmanlarınız) şu anda üzerinize gelirlerse Rabbiniz, alâmetli beş bin melekle sizi takviye eder.” (Âl-i İmrân, 3/125)

Günün Hadisi:

…قَالَ النَّبِيُّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمْ) يَوْمَ بَدْرٍ: ” اللَّهُمَّ إنِّي أَنْشُدُكَ عَهْدَكَ وَوَعْدَكَ، اللَّهُمَّ إِنْ شِئْتَ لَمْ تُعْبَدْ. “فَأَخَذَ أَبُو بَكْرٍ بِيَدِهِ، فَقَالَ: حَسْبُكَ، فَخَرَجَ وَهُوَ يَقُولُ: ﴿سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ.﴾
“Hz. Peygamber (sav) Bedir günü, "Allah’ım, senden ahdini ve vaadini (yerine getirmeni) diliyorum. Allah’ım, eğer (bu müminler topluluğunun hezimetini) dilemişsen o zaman bugünden sonra sana ibadet edilmeyecek (demektir)" diye dua etti. Ebû Bekir, Peygamber"in elini tuttu ve "(Bu dua) sana yeter." dedi. Akabinde Resûlullah (sav), "Yakında o topluluk bozguna uğrayacak; arkalarını dönüp kaçacaklar." (Kamer, 54/45) âyetini okuyarak (çadırdan dışarı) çıktı.” (B3953 Buhârî, Meğâzî, 4)

Günün Duası:

“ وَاعْفُ عَنَّاࣞ وَاغْفِرْ لَنَاࣞ وَارْحَمْنَاࣞ اَنْتَ مَوْلٰينَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرٖينَ …”
“…Bizi bağışla, ayıplarımızı ört ve bize rahmetinle muamele buyur! Sen bizim sahibimiz ve yardımcımızsın; artık inkârcı topluluğa karşı bize yardım et!” (Bakara, 2/286)

Günün Makalesi:

BEDİR SAVAŞINDAKİ İBRET VE ÖĞÜTLER 
Abdullah GÖLÜKCÜ / Akhisar İlçe Vaizi

Bedir Savaşı hicretten yaklaşık iki yıl sonra, Ramazan’ın on yedisinde bir cuma günü gerçekleşti. Bedir Savaşı’nın asıl nedenini, Müslümanların kendi mallarının da bulunduğu kervanı ele geçirmek gayesiyle çıktıkları yoldaki ticarî kaygılarda değil, hicreti hazırlayan sebeplerde aramak daha doğrudur. Kervan hadisesi sadece bardağı taşıran son damla olmuştu. 
Müslümanlar, üç yüz on beş kişi olarak yola çıkmışlardı. Yanlarında iki atları ve yetmiş de develeri vardı. Müşrikler de yaklaşık bin kişilik bir ordu kurmuşlardı. Yanlarında yüz at ve yedi yüz de develeri vardı. Sayıca üstün olan müşrikler, Müslümanları çok hafife alıyorlardı. İki ordu karşılıklı olarak yerlerini aldıklarında, orduların sayısındaki farklılık hemen göze çarpıyordu. Allah Resûlü zırhını giyinmişti. Her iki orduya da baktı. Sonra çadırının içerisine girdi. Kalbinin derinliklerinden yükselen bir yakarışla Allah’a yalvardı. Allah (cc), Sevgili Elçisi’nin bu yakarışına hemen ilâhî yardımıyla karşılık verdi. 
Allah Resûlü bu şiddetli çarpışma anında bile hakkaniyetten bir an olsun ayrılmıyordu. Ebû Cehil ve Kureyş’in bazı liderleri Müslümanlara kılıç çekmek istemeyenleri de zorla Bedir’e getirmişlerdi. Dolayısıyla bu kişilerin öldürülmesine Sevgili Peygamberimizin gönlü razı olmuyordu. Bu nedenle ashâbına böyle kişilere kılıç çekmemelerini tavsiye etmişti.
Bedir zaferinde Allah’ın Müslümanlara olan yardımı çok açıktı. Bir ordu, sayı yönünden kendisinden üç kat, teçhizat bakımından da kat kat üstün olan başka bir orduyu darmadağın etmişti. Bedir, Allah yolunda, Allah’a güvenilerek ve şartlarına riayet edilerek yani sebeplere tutunarak elde edilmiş bir zaferdir. Evet, Allah Resûlü, üzerine düşeni yapmış ve sonucu Allah’a havale etmek için ellerini açarak Rabbine yalvarmıştır. Bu tevekkülün neticesinde de, Cenâb-ı Hak, müminlere parlak bir zafer nasip etmiştir. O, Müslümanlara istediklerinden fazlasını bahşetmişti. 
Müşrikler Bedir’de aldıkları bu ağır darbe nedeniyle yaşadıkları korkuyu uzun süre üzerlerinden atamadılar. Bu zafer, hakkın ve hakikatin önündeki perdelerin, kısmen de olsa aralanmasına sebep olmuştu. Bu zaferin ardından Allah Resûlü ve ashâbının ganimetlerle ve Kureyş’in önde gelenlerinden aldıkları esirlerle Medine’ye dönmeleri üzerine özellikle Ehl-i kitaptan Müslümanlığı seçenlerin sayısı artmıştı.
Bedir, sıradan bir savaş değil Müslümanlar açısından büyük, belki de tarihteki en önemli savaştı. Âdeta bir varlık yokluk mücadelesiydi. Bu nedenle sahâbîler arasında Bedir’e katılanlar ayrıcalıklı görülmüştür.  Zira henüz Müslümanların sayısı çok azdı. (bk. Hadislerle İslam, 7/47-59).
Görüyoruz ki Allah Resûlü şiddetli çarpışma anında bile hakkaniyetten bir an olsun ayrılmıyordu. Görüyoruz ki sayıca azlık mağlubiyet sebebi değildir. Görüyoruz ki sabır gösterir ve Allah’tan sakınırsak Allah’ın yardımına layık hâle geliriz. Görüyoruz ki Allah’a güvenerek, şartları yerine getirerek, üzerimize düşeni yapıp sonucu Allah’a havale ederek yani tevekkül üzere bir hayat yaşamak Allah Resûlü’nün bize öğrettiği fiili sünnetidir.

Günün Fetvası:

Trafik kazasında ölenler şehit sayılır mı?

Dinimizde şehitler şu şekilde değerlendirilmektedir: 
a- Hakiki Şehid (Dünya ve Ahiret Şehidi): İslam’ın yücelmesi, vatan müdafaası için savaşırken ölen müslümanlara denir. Bu kimseler, yıkanmazlar, kefenlenmezler, namazları kılınıp kanlı elbiseleri ile defnedilirler. 
b- Hükmi Şehid (Ahiret şehidi): Hakiki şehidin şartlarından bir kısmını taşımaması sebebiyle yıkanıp kefenlenen ve ahiret itibariyle şehid sayılanlardır.

Birçok hadiste; deprem, yangın, sel gibi tabii afetler ve ağır hastalıklar gibi sebeplerle ölen müslümanlar hükmi şehid sayılmışlardır. (Bkz., Malik, Cenaiz 36; Buhari, Cihad 30, Tıb 30; Müslim, İmare 164-166; Ebu Davud, Cenaiz 11, 16; Nesai, Cenaiz 14) 
İlgili hadislerden, söz konusu kimselerin hükmi şehid sayılmalarının nedeninin ölüm anında çektikleri sıkıntı ve acılar olduğu anlaşılmaktadır. Trafik kazası sonucu çoğu ölümler de bu şekilde gerçekleşmektedir. 
Dolayısıyla trafik kurallarına riayet ettiği halde kazada ölen müslümanların da hükmi şehid kabul edilebilecekleri söylenebilir. (bk. Din İşleri Yüksek Kurulu)